Psy omawianej rasy mają niezależną naturę. Nie dla nich zakazy i nakazy. Nie wykonują komend bezinteresownie, co świadczy o ich inteligencji. W szkoleniu husky dużą rolę odgrywa właściwa motywacja; najczęściej wypełniają polecenia wtedy, gdy mają na to ochotę. Niektóre husky to wielkie łasuchy i z nimi pracuje się łatwiej. Zawsze można wyegzekwować aport, podrzucając psu jakiś smakołyk. Jeśli trafi się nam pies łakomczuch, to może szybko złapać nadwagę. Dlatego smakołyki należy podawać w granicach rozsądku.

Zdarza się, że husky chce sprawić opiekunowi przyjemność. Wówczas wykonuje wszystkie komendy bezbłędnie i natychmiast. Potrafi się nauczyć też wielu sztuczek.

Słucha jednej osoby, najczęściej mężczyzny. Dlaczego? Mężczyzna ma bardziej surowe, stanowcze podejście do psa, a jego niski głos może przywołać siberiana do porządku. Kobiety są z reguły delikatniejsze, uleglejsze, co psy wyczuwają i dlatego traktują je trochę z przymrużeniem oka. Podobnie dzieci, tak więc nastolatek nie sprawdzi się jako główny opiekun tej rasy.

Trzeba jednak pamiętać, że każdy pies ma indywidualne cechy, które często wynikają z uwarunkowań genetycznych.

Siberian husky bez problemu akceptuje zmianę właściciela i miejsca pobytu. Można go zabrać na urlop lub zostawić na czas wyjazdu znajomym albo w psim hotelu. Dobrze znosi podróże wszelkimi środkami komunikacji, rzadko cierpi na chorobę lokomocyjną. Ogólnie są to zwierzęta zdrowe i odporne na choroby. Niestety, tak jak w wypadku innych ras ,mają predyspozycje genetyczne do kilku schorzeń (dysplazji stawów biodrowych, niewydolności trzustki, choroby oczu).

Właściciel siberiana musi się spodziewać tego, że w jego domu będzie psia sierść. Choć husky nie wymagają skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych, to dwa razy do roku obficie linieją i wówczas trzeba je systematycznie czesać i skubać.